Antrenör olabilmek…

“Antrenörlükte Temel İlkeleri”  hatırlatmak istedim bu hafta sizlere . Nasıl bir antrenör olmalı ki kişi;  yetiştirdiği sporcular her yönden başarılı, hoşgörü ve öngörü sahibi yetişebilsin…

Spor branşının kanun yönetmeliğine  bağlı kalan,

Her sporcuya en üst performansına  ulaşması için yardım eden,

Antrenörlük mesleğine yaraşır şekilde davranan,

Yaptıklarının  sorumluluğunu kabul edip  profesyonel davranan,

Sporcuların gözünde örnek model olacağını asla unutmayarak; ilkeli, dakik  ve ulaşılabilir olan,

Spor’a dair her etkene  yani,  tüm görevliler, idareciler, yöneticiler, medya, aileler ve seyircilere  kontrollü, saygılı ve profesyonel davranmayı bilen,

Antrenörlük seviyesini, bilgi ve becerilerini geliştirip bilimsel araştırmalardan  faydalanan, yenilikçi davranan,

Profesyonel yetki ve alanı  dışındaki konularda  hizmet ve tavsiyeler vermekten kaçınan,yetki ve sınırlarını farkında olan,

Antrenman ve yarışma için, araç- gereç- tesis   güvenliğini  sağlayan,

Sporcunun yaş ve kabiliyetine uygun araç gereçler, cezbedici antrenman yöntemleri kullanan,

Sakatlık yaşayan yada hasta  sporculara gereken  ilgi ve hassasiyette olarak, gerektiğinde sporcuların tıbbi tavsiyeler almaları konusunda onlara ön ayak olan,

Spor branşıyla ilgili olan tüm kurallar, anti doping politikası ve prosedürleriyle alakalı bilgi sahibi olan,

En önemlisi de; performans artırıcı  ilaç kullanımını reddeden, milli ve uluslararası kurallara bağlı olan, sporcuları ilaç kullanma konusunda bilinçlendirme eğitimleri vermen, sporda kazanmak kadar kaybetmenin de olası bir ihtimal olduğu ve rakip sporculara  dostane, hoşgörülü davranmanın bir spor  etiği olduğunu öğreten aydın  antrenörler yakışır bu güzel ülkemize…

Antrenörlük ; engin bilgi ister, tecrübe- spor geçmişi ister, emek ister, sevgi ister, dürüstlük ister, iyi örnek olup güzel evlatlar yetiştirmek için fedakarlık ister, yani antrenörlük  zor iştir aslında…

“Sevgi ve Sporla Kalın”