11. Milas Zeytin Hasat Şenliği ve Kokorecin Gözyaşları

Milas 11. Uluslararası Zeytin Hasat Şenliği için İstanbul’dan Pegasus Hava Yolları ile 7 Kasım sabahı Bodrum Havalimanı’na indiğimizde saat 09.30’du. Sabahın erken saatlerinde, uykusuzluğun verdiği yorgunlukla Havaalanı kapısından çıkarken, Bodrum’un sıcak ve güneşli havası içimizi ısıtmıştı. Fakat bizi karşılayan asıl sıcaklık, Milas Belediyesi’nin Ulaşım Hizmetlerinden görevlendirdiği Celal Balıkçı kardeşimizin samimi gülümsemesi ve içten karşılamasıydı. O anda, bu festivalin bizim için hem keyifli hem de verimli geçeceği belli olmuştu.

Kısa bir yolculuğun ardından şehir merkezindeki otele yerleştik. Günün ilerleyen saatlerinde, saat 14.00 civarında Celal Bey yine bizi otelimizden alarak kortej yürüyüşünün başlangıç noktasına götürdü. Kalabalığın, müziğin ve coşkunun ortasında Milas’ın kültürünü, insanını ve emeğini bir kez daha hissettik. Günün sonunda ise Milas’ın en önemli zeytinyağı markalarından biri olan Eminems firmasının ev sahipliğinde verilen akşam yemeğine katıldık. Masada Milas Belediye Başkanı Fevzi Topuz, Milas Kaymakamı Mustafa Ünver Böke, Gazeteci Mesut Yar ve çok sayıda konuk vardı.

Gece boyunca bizimle birlikte kalan Celal kardeşimiz, mütevazı ve insani değerlere önem veren yapısıyla adeta elimiz ayağımız oldu. Misafirperverliğiyle Milas’ın sıcak yüreğini temsil etti.

Kokorecin Gözyaşları: Güllük’te Bir Lezzet Hikayesi

Festivalin ikinci gününde gazetecilik görevimizi tamamladıktan sonra biraz dinlenmek ve Milas’ın güzelliklerini tanımak için Güllük Mahallesi’ne doğru yola çıktık. Denizin kıyısında, huzurlu atmosferiyle Güllük; Milas’ın tatil kokan, saklı cennet köşelerinden biri. İşte o an Celal kardeşim, “Sizi bir yere götüreceğim” dedi. Meğer bizi, bu yazının başlığına ilham veren o kokorecin gözyaşlarıyla tanıştıracakmış.

Güllük sahilinde, denizin hemen kenarında seyyar tezgahıyla hizmet veren Kokoreççi Volkan Gülmez, sadece yaptığı kokoreçle değil, insanlığı ve samimiyetiyle de kalbimizi kazandı. “Acılı mı, acısız mı?” diye sorduğunda, ben “Az acılı olsun” dedim. Yanımda bulunan Net Medya Grubu yazarımız Kadir Uğur Yılmaz ise “Ben acılı istiyorum” diyerek siparişini verdi.

Közde pişen kokorecin kokusu kısa sürede sahile yayıldı. İlk lokmayı ağzıma aldığımda, acının dili ve dudakları yakarken o eşsiz lezzet gözlerimden yaşlar getirdi. Evet, “kokorecin gözyaşları” dedim kendi kendime. Acıdan mı, lezzetten mi bilinmez; ama o anın tadı damaklarımızda, sıcaklığı içimizde kaldı.

Kısa süre sonra Volkan Usta kuzu kokoreçle ikinci servisi getirdi. Dudaklarım hâlâ yanıyordu ama o lezzeti yeniden tatmamak olmazdı. Acıya boyun eğmedim, yeniden yedim. Çünkü o kokoreç sadece bir yemek değil; Milas’ın samimiyetinin, emeğinin ve misafirperverliğinin bir sembolü gibiydi

Milas’a Yolu Düşenlere Tavsiye

Milas’a yolu düşen herkese bir tavsiyem var:

Güllük Mahallesi’ne gidin, denizin sıfır noktasında bir sandalyeye oturun ve Kokoreççi Volkan Usta’nın közünde pişen o efsanevi kokorecini tadın.

Belki siz de “kokorecin gözyaşlarına” şahit olursunuz.

Milas sadece zeytiniyle değil, insanıyla, emeğiyle ve lezzetleriyle de Ege’nin incisi. Bizim için bu festival sadece bir görev değil, aynı zamanda unutulmaz bir dostluk ve lezzet yolculuğu oldu.