Pınar Pınarlı
“Sporu Eğitimden Ayrı Düşünmek, Bir Ülkenin En Büyük Eksikliğidir”
Ülkemizde sporun ve fiziksel aktivitelerin, okullar kapandığında boş zamanları değerlendirmek amaçlı, rekreatif bir etkinlik olarak algılanmış olması beni çok üzüyor.
. Okullar açılır açılmaz bu fiziksel etkinlikler hemen terk ediliyor ve çocuk boyundan büyük eğitim yarışında kulvarına geçiyor. Aileler hemen çocuğu, “ okul- ev ,dersane” üçgenine sokmak zorunluluğu hissediyor. Konu sporda ülke başarısına gelince de bir şaşkınlık, bir bahaneler… Tüm Ülke olarak yanılgılar içindeyiz.Ne siz sorun ne de ben söyleyeyim. Elde var sıfır yani...
Anayasamızda; Beden Eğitimi ve Spor: Gençliği kötü alışkanlıklardan koruyan en zorunlu, en önemli faaliyet olarak yerini almıştır (Mad.58). Peki Ülke politikası olarak Türkiye Cumhuriyeti Anayasasındaki bu 58. Maddeye ne kadar değer veriliyor, başka bir deyişle çocuk ve gençlere spor yapma imkanı ne derece sağlanabiliyor? Yada, varolan imkanlardan hangi oranda faydalanıyor bu genç nesil?
Unuttuk gibi geliyor bana Ülkenin eğitim sistemini ve yarış atı gibi sınavdan sınava zorlanan not kaygısıyla yaşayan, canına bile kıyabilen öğrencileri gördükçe…
Halbuki insanoğlunun doğumundan itibaren yaşamı boyunca kazanacağı en önem alışkanlıklardan biridir spor... Çocukların ve gençlerin spor yapabilmesi için de elbette ki spor tesislerine ihtiyaç vardır. En önemlisi de eğitim öğretime ayrılan zaman kadar, spora da zaman ayrılmasına ihtiyaç vardır. Eğitim programı ile uyumlu bir şekilde düzenlenmiş fiziksel aktivite çalışmalarının eğitim ve öğretime olumsuz etkilerinin olmadığına dair pek çok da bilimsel çalışma vardır... Tam aksine sporla birlikte çocuğun kendini tanımasına zemin hazırlanması ve can sıkıntısının giderilmesi, enerjisini en verimli şekilde kullanma yolu ile okul başarısının daha da arttığını söylemek gerekir.
Hayranı olduğum Finlandiya eğitim sistemi gibi bir sistemle ilk önce etkinlik -spor, sonra, spor ve eğitim birlikteliğini sağlamak suretiyle atağa geçmek zorundayız. Bir sonraki adım olarak da var olan spor tesislerinden mümkün olduğunca fayda sağlamak üzere planlamalar yapmak şarttır. Yeni spor sahaları yapmak için de çözümler aranmalı... Ben müsaadenizle çözüm örneği sunmak isterim ki;
1-Ailelerin eğitimden geri kalma kaygısı, üniversiteyi kazanamama kaygısı yok edilerek sporun ve eğitimin ayrılmaz bir bütün olduğu farkındalığı yaratılmalıdır...Bu yıl çıkan ve Liseye giriş sınavlarında lisanslı sporcuya 30 puana kadar ek puan verilmesine dair yasa çok ümüt verici ancak yetmez, spora teşvik ödülleri oluşturulmalıdır.
2-Ödediğimiz faturalarda pek çok devlet birimine aktarılmak üzere vergi katkısı alınıyor bizlerden, ( çöp vergisi, atık bedeli vb… gibi ) bu vergilerin katkı oran yükü azaltılmalı ve tez elden tüm özel ve tüzel kuruluşlardan "Spora Katkı " adı altında gelir fonu oluşturulmalıdır….
Aksi taktirde 100 yıl sonra da hala şu soruları soruyor olacağız: “Neden Türkiye’den Olimpiyat Şampiyonları çıkmıyor? Neden lise çağına gelen gençler spordan elini eteğini çekiyor?”
“Sevgi ve Sporla Kalın”
