Haksızlığı sevmedim

Eğitimci olarak yaşamım boyunca haksızlığı sevmedim,çünkü karşımda yaşamını yönlerdiğim öğrencilerim vardı.Eğer haksızlığa ödün verseydim o zamanda kendimi inkar etmiş olurdum.Ben hayatımdaki insanları gülümseyerek ağırladım ve gülümseyerek uğurladım.

Bu gezegende milyarlarca insan var ve çoğu kendi seviyelerinde sevgi titreşimleri içindeler…İnsanoğlunun çeşitli uğraşları vardır. Örneğin günün yorgunluğundan sonra uykuya aşırı istek duyar. Sabah kalktığında yaptığı ilk iş temizliktir, elini yüzünü yıkar, dişlerini fırçalar ve güzel bir kahvaltı ile güne başlar.
Bazıları kahve ve sigarasını içer, kimileri çayını yudumlar, fakat insan oğlunun şikayetleri hiç bitmez, ya başı ağrır ya boynu tutulmuştur. Mevsime göre ya griptir, ya da nezle.

Artık bu hastalık hastası olma modundan çıkmak lazım,çünkü pandeminin verdiği yılgınlıktan çıkmak lazım,kurallara uyarak insanların sağlığını tehdit edecek hareketlerden kaçmak lazım.

Hergün kaçtane vatandaşımızı ölümün kucağına atıyoruz acı içine düşeni yakıyor ama nedense komşusu bunu hiç kale almıyor.Döner aynı acıyı sizde yaşarsanız o zaman acının ne olduğunu anlarsınız.Lütfen insanlığa saygı duyarak tedbirleri alın başkasının hayatıyla oynamayın.

Hele eğitimciye sormak lazım sen bu ülkeye ışık olacakken ülkenin kararması için uğraşıyorsun sen okuttuğun çocuğun rol modelisin sen aşı olmassan o çocuk sana nasıl güvenecek senin anlattığın eğitimi ne kadar önemseyecektir.

Onun için lütfen Atatürk'ün öğretmene verdiği değeri unutma bu ülkenin geleceği ile oynama.