Çocuklar Çiçektir…

Çocuk, yetişkinden daha az düşünmez inanın. Onlar tıpkı biz büyük insanlar gibi zihinsel, duygusal ve sosyal varlıklar… Bizlerden daha hassas ve  daha farkındalıklı düşünüyorlar hatta. Okuldaki eğitim, çocuğun zihinsel, duygusal ve sosyal yönünü geliştirmeli. Çocuğu hayata ve yaşayacağı  geleceğe hazırlamalı, üniversiteye, sınava değil! Eğitimde sadece bilgi, akademik beceri değil çocuğun davranış gelişimine ağırlık verilmeli. Çocukları rekabetçi ortamda yarış atı gibi yetiştirmenin bir anlamı yoktur. Gelecek kaygısının tek alternatifi çocuklarımızı birer robot gibi, sevgi ve eğlenceden yoksun yetiştirmek değildir. Eğlenmeyen, oyun oynamayan çocuk mutlu çocuk değildir. Oyun oynamayı bilmeyen, arkadaşlarıyla keyifli zaman geçiremeyen,  kahkaha atmaya zamanı olmayan çocuk, aslında hayata en başından sorunlu başlayan çocuktur.

Hayat, bence  insanoğlunun kaliteli bir yaşam sürdürmek için maruz kaldığı  eğitim -gelişimin bütünüdür.… Kaliteli bir yaşam için önce sağlıklı kişiler, sağlıklı  beyinler şart . Ne olur farkında olalım; çocuklarımızın sayısal  zekasını işleyip parlatmak  tek başına yetmez, başarılı  bir hayat sürmeleri için duygusal ve sosyal zekalarını beslemek gerekli, buna yönelik yöntemler bulalım.  

“Bakın kocaman  insanlar olduk, büyüdük; hala büyüyememiş 30-40’ lı yaşları aşmış  kart çocuklarla uğraşıyoruz bazen...  Esasında yetişkin olmak demek; çocukluktan gelen doğal kişiliğimizi toplum hayatına uygun olarak şekillendirmek, hata yaptığımızda, (- ki; hata insana mahsus…) bunun farkında olmak, gönül almayı, af dilemeyi bilmektir. Kimse mükemmel değildir;  ne olup olmadığımızı  farkında olmak kişiyi  yüceltir

Çocuklarımızın ders saatleri çok  uzun-  başarıları düşük; rakamlar söylüyor ben değil.. . Eğitim ciddi bir iş, şansa bırakılamayacak ehemmiyettedir.  Öyle ki; yetkin ellerde ülkenin, milletin kurtuluşu, cahil ellerde ise milletin felaketi demektir. Çocuklarını yarış atı gibi, hayatı da sadece koşu yolu gibi gören aileler, çocuklarını sevdiğini söylerken aslında kendilerini sevdiklerini fark etse…

 ‘’Çocuklar çiçektir’’ deyişi çok manidar bana kalırsa. Evet, çocuklar ile çiçekler arasında en büyük benzerlik var,  ikisinin de özenli bakıma, ilgiye  ihtiyaçları var. Nasıl ki, gerektiği kadar su ve ışık almayan çiçek soluyor kuruyorsa, çocuklar  da yeterli ilgiyi ve sevgiyi  hissetmezlerse soluyorlar,  sorunlu ve arızalı bireyler olarak toplumda karşımıza çıkıyorlar.

Yapılacak şey, çocuklarımızı sevmek, onları spordan, sanattan ayırmamak, gülmelerine, eğlenmelerine özel zamanlar yaratmak, onları önce kucaklayıp sonra karnelerine bakmak ve güvendiğimizi hissettirmektir.

“Sevgi ve Sporla Kalın”