Bir Kaz Göndersem Yolar Mısın?

        Çok soğuk bir kış günü padişah, tebdili kıyafet gezmeye karar vermiş. Yanına baş vezirini alıp yola çıkmış. Bir dere kenarında çalışan yaşlı adam görmüşler. Adam elindeki derileri suya sokup, döverek tabaklıyormuş.

        Padişah ihtiyarı selamlamış.

       “Selamünaleyküm ey piri fani…

       “Aleykümselam ey serdarı cihan… Padişah sormuş

       “Geceleri kalkmadın mı?...

       “Kalktık… Lakin, ellere yaradı…”

      “Bir kaz göndersem yolar mısın?”

       “Hem de ciyaklatmadan…”

        Padişahla baş vezir adamın yanından ayrılıp yola koyulmuşlar. Padişah baş vezire sormuş.

       “Ne konuştuğumuzu anladın mı?

       “Hayır padişahım…” Padişah sinirlenmiş.

       “Bu akşama kadar ne konuştuğumuzu anlamazsın kelleni alırım”

       Korkuya kapılan baş vezir padişahı saraya bıraktıktan sonra telaşla dere kenarına dönmüş. Bakmış adam hala orada çalışıyor.

       “Ne konuştunuz padişahla!”

       Adam baş veziri şöyle bir süzmüş.

       “Kusura bakm, bedava söyleyemem. Ver yüz altın söyleyeyim…” Baş vezir yüz altın vermiş.

      “Sen padişahı serdarı çelebi diye selamladın. Nereden anladın padişah olduğunu…”

      “Ben dericiyim. Onun sırtındaki kürkü padişahtan başkası giyemezdi! Vezirin kafası karışmış. 

      “Peki, altılara altı katmayınca otuz ikiye yetmiyor ne demek…”

      Adam soruya yanıt vermek için de bir yüz altın daha almış.

      “Padişah, altı aylık yaz döneminde çalışmadın mı ki, kış günü çalışıyorsun” diye sordu. Ben de altı ay da kış çalışmasak, yemek bulamıyoruz” dedim.

      Vezir bir soru daha sormuş

     “ Geceleri kalkmadın mı ne demek?” Adam bir yüz altın daha almış .

      Vezir  son olarak “Çocukların yok mu diye sordu…

      “Var, ama hepsi kız. Evlendiler, başkasına yaradılar, dedim…”

      “Bir kaz gönderirsem  yolar mısın dedi, o ne demek…

      “Adam gülmüş, onu da sen bul…Demiş

                                   GÖKYÜZÜ ÇİFLİĞİ

                                 Hasretini yorgan yaptığım

                                 Üşüdüğüm geceler

                                 Anılarım nöbet tutardı

                                 Dolunay gülene kadar

                                Kuş sesidir içime akan

                                Katıksız sevda saf  umut

                                Yaz gülü açar yüreğim

                                Sel olur coşkusu kırlarda

                                Sofra hazırlıyorum

                                Gönül  kuşlarımın kırıntılarından

                                Gökyüzüne kuruyorum

                                Yeryüzüne kuramadığım çiftliği

                                                                Turan KAYIKÇI