-İSMET ÇİĞİT-

ÖZGÜR KOCAELİ Gazetesi, bu kentin en saygın, en önemli kurumlarından biri. Geçen cuma günü ilimizde yayınlanan Bizim Kocaeli Gazetesi’nde,  ÖZGÜR KOCAELİ Gazetesi’nin,  İzmitli önemli işadamlarından, Haldız İnşaat’ın sahibi Macit Haldız’a satıldığı yazıldı.

Bu haber için, tamamen yalandır diyemem. Sayın Macit Haldız ile iki kez oturduk, konuştuk. Rakamlar, prensipler üzerinde durduk. Bu konuları kağıda döktük. Ama bugün itibariyle, beş kuruşluk bir para alışverişi olmamıştır. Bugün itibariyle, bu gazetenin sahipleri, bu gazeteyi kuranlardır.

Bazı şeyleri itiraf etmemiz lazım.  Biz, ÖZGÜR KOCAELİ Gazetesini beş kuruş sermayemiz olmadan kurduk. Sanayi Sitesi’ndeki eski matbaa binasının üst katında, iki küçük odada iki bilgisayarla işe başladık. Personel yoktu, baskı makinesi yoktu Gerçekten çok çalıştık, çok düzgün ve dürüst çalıştık. Bu kent halkı, bu gazeteyi başının tacı yaptı.

Çok büyük güce ulaştık. Başkasının elinde olsa, bu gücü bu kentte inanılmaz şekilde kullanabilirdi. Biz, bu gazetenin verdiği gücü, hiçbir alanda kullanmadık. Kimseye şantaj yapmadık. Kimseyi tehdit etmedik. Gazetenin sağladığı güçle kendimize de, yakınlarımıza da beş kuruşluk menfaat sağlamadık.

Değerli okurlar, bu kent tuhaf bir kent oldu. Bu kentte yerel medya da yozlaştı, yoldan çıktı. Bu kentte, bazı siyasetçiler, bazı işadamları gazetelere, gazeteci geçinenlere, hamiline yazılı bol sıfırlı çekeri, kese kağıdına sarılı paraları götürüp, teslim ediyorlar. Bu şehirde yazılan kimi haberler de para karşılığı yazılır, yazılmayan kimi haberler de para karşılığı yazılmaz hale geldi.

Biz bu şehrin en büyük, en güçlü gazetesini sayenizde yarattık. Ama işi bu kentteki kurallara göre yapamadık. Size çok basit bir hesap yapayım. Tanesi 50 kuruştan günde 8 bin gazete sattığınızı varsayın. Günde 4 bin TL (KDV’si, bayi payları düşünce çok daha azalır) gazete satış geliriniz vardır. Ayda 120 bin TL eder. Günde ortalama 5 bin TL’lik de reklam yayınlandığını varsayalım. Bu gazetenin potansiyeli var. Ayda 150 bin TL de reklam geliriniz olur. Bu gazetenin, bu gazete sahiplerinin başka hiçbir geliri yoktur. Bu şirketin bünyesinde bulunan, piyasaya iş yapan matbaamızı da birkaç yıl önce tasfiye edip, kapatmıştık. Biz ne şantajla, tehditle para isteyebiliriz, ne başka alanlarda gazetenin gücüyle sahtekarlık yapabiliriz.

Bu şirketin, tamamen gazetecilik faaliyetlerinden ayda ortalama 280-300 bin TL ciro yaparsınız. Bu şirket, her ay, üstelik yıllardır bir gün bile geciktirmeden 60 küsur personeline sigorta primleri, vergileri ile birlikte 150 bin TL maaş ödemesi yapıyor. Kağıt, kalıp, mürekkep, kira, akaryakıt, elektrik, telefon, çay-kahve ve daha pek çok gideri de üzerine koyun, mali açıdan kafa kafaya getirdiğimiz aylarda şükreder hale geldik.

Bu gazete, 17 Ağustos 1999 felaketinin ertesi günü, devlete peşin vergi ve KDV ödemesi yapmıştır. Devlete olan borçlarımıza böylesine sadığız. 1 kuruş kredi kullanmaktan korkar, kimseden 1 kuruş borç istemeyiz. Teknolojimiz eski. Baskı makinesinin de, bilgisayar sistemlerinin de yenilenmesi gerekiyor.

Ben, 2004 yerel seçimlerinden sonra da, 2009 yerel seçimlerinden sonra da “Bir dahaki yerel seçimlerde bu kentte, bu işte olmak istemiyorum” diye açık açık yazmıştım. Bu gazetenin bu kentte yaşamasını istiyoruz. Ama güçlenerek, yenilenerek yaşaması mümkündür. Üstelik başta ben olmak üzere, bu gazetenin mevcut sahiplerinin,  “Aman gazeteci kalalım. Bu gücü elimizde tutalım” diye bir saplantısı da yoktur. Ben yıllardır tatil yapmadım. 2009’dan beri denize girmedim. Daha çok para kazanmak için değil, bu müesseseyi ayakta tutmak için çalıştık.

Artık ben de yoruldum. Üstelik bu tarzın devamında, bu müesseseyi çok uzun yıllar daha ayakta tutamayacağımızı da fark ettik. Ben pek çok kişiye, güvenebileceğimiz bir alıcının çıkması halinde, şirketi satabileceğimizi söyledim.

Teklif, Haldız İnşaat’ın sahibi Macit Haldız’dan geldi. İki kez oturup konuştuk. Görüşmemizde, bu gazetenin sahipleri olarak Nazif Çanakçılı, Hazım Özbay, ben ve Nahit Çiğit; diğer tarafta Macit Haldız, oğlu Fatih Haldız ile, bu buluşmaya aracılık yapan Ömer Polat vardı. Rakamlardan çok müessesenin geleceği konuşuldu. Macit Haldız’ı önceden tanımazdım. Gazete patronu olmak, bu gazetenin gücünü kullanmak gibi bir beklentisi, hedefi yok. Yeni bir bina, yeni tesisler kurarak ÖZGÜR KOCAELİ’yi yaşatmak istediğini anlattı. Asıl büyük pazarlık konusu, benim gazetenin başında kalıp, kalmamama ilgiliydi. En azından önümüzdeki yerel seçimlere kadar işin başında kalacağımın sözünü verdim. Sonrasında da gazetenin içeriğine, yazılara müdahale edilmezse, kendime daha fazla zaman ayırarak ve daha keyifli ortamda çalışarak işi sürdürebileceğimi belirttim.

Bugün itibariyle beş kuruşluk bir alışveriş söz konusu değildir. Günün birinde bu şirketin sermaye yapısı değişirse, emin olun ki, bunu ilk olarak siz bu gazetenin okurları, benden öğrenirsiniz.

Hedef, daha güçlü, daha sağlam basan, bütün çalışanlarına daha iyi koşullar ve imkanlar sağlayan ÖZGÜR KOCAELİ Gazetesidir. Benim, Macit Haldız’a bir sözüm daha oldu; “Günün birinde ben bu gazeteden koparsam, kesinlikle bu kentte yeni bir gazete çıkartmanın girişiminde bulunmam. Özgür Kocaeli’ye kendim bir rakip yaratmam” dedim.

Çok sağlıklı değilim sevgili dostlar. Bu işte çok yıprandık. Hayatımızı koyduk, burada harcadık. Bundan sonra 3-5 yıl ömrüm varsa, bu kentte kuralları bizim yapımıza uymayan bu işin içinde yer almak değil, kendim için, ailem için yaşamak istiyorum.

Elbette, ÖZGÜR KOCAELİ Gazetesinin sermaye yapısının değişiyor olmasına pek çok kişi üzülecektir. Zaten üç gündür, bu yönde yoğun elektrik alıyorum. İnkar edemem, biz de duygulanıyoruz. Önemli olan, bu şehre, bu şehrin insanlarına, birbirimize sahip çıkmaktır. Ömrümüzün sonuna kadar, hangi sıfatta sahip olursak olalım, bu kentte yaşayacağız. ÖZGÜR KOCAELİ Gazetesi’nin Haldız Şirketler Grubu bünyesine katılması halinde, bir-iki yıl içinde çok güçlü; çok bölgesel düzeyde bir yerel gazete haline geleceğine inanıyorum. Macit Haldız’a, bu şirket bünyesinde çok iddialı, çok popüler bir aylık veya haftalık dergi yapabileceğimin de garantisini verdim.

Tekrar ediyorum. Henüz hiçbir imza atılmadı. Resmi hiçbir işlem yapılmadı. Son görüşmemizde Macit Haldız şöyle söyledi:

“-Arkadaşlar ben alıcıyım. Burada bir şeylerin sözünü verdik. Alıcı olarak artık benim cayma hakkım yoktur. Ama malın sahibi sizsiniz. Siz parayı alana kadar cayma hakkına her zaman sahipsiniz”

Satış gerçekleşirse, öyle alacağımız para atla deve de değil. Görünen o ki, bir şekilde hayatımızı sürdürmek için yine ömrümüzün sonuna kadar çalışmak zorunda kalacağız. Hedef, bu kente daha faydalı, daha güçlü ve sağlam bir ÖZGÜR KOCAELİ Gazetesi yaratmaktır. Kısmetse olur. Olursa da, olmazsa da, biz değişmeyiz. Bugüne kadar size hiç yalan söylemedik. Bugüne kadar yaptığımız işe kimseyi karıştırmadık. Bu şehirde “Zengin” insanlar olarak değil, “Onurlu” insanlar olarak yaşamak adına, ömrümüzü ortaya koyduk. Bunca yılın kazanımını da, üç-beş kuruş para uğruna kimseye satmayız.