Şiir

Düşüyor;

Çocuklar.

Gül yanaklı çocuklar…

Bir bir.

Düşüyor;

Çocuklar.

Düşüyor.

Bembeyaz kefene sarılı.

Çocuklar.

Çocuklar,

Doğacak;

Çocuklar.

Onların çocukları olarak.

Dillerinden bir destan yayılacak.

Vatan dediğin bu toprak;

Hayırsıza kalmayacak.

Çocuklar;

Doğacak.

Çocuklar.

Aydınlık yarınlar.

Ölüp ölüp dirilmelerimizden doğacak hayırlar.

****

Bilen bilir.

Bu söz milleti baş bilmeyenedir, duyurun Ağalar!

Duyurun ki bilsin, Köroğlu’na diz çökerttiğini sanan yozlar;

Yine yenilir şeytanlar!

Ne zorbadan baş olur, ne bir baştan devlet!

100 yıl evvel ödedik bir bedel, bin bedel daha dese de Beyler, bin bedeli de pul yapar, geliriz hakkından zalimin!

El-Bab’ta Bab-ı Ali kapısı kulları; balı bademe katıp söylese de yalanları,

Hakikat neslinde “Hayır”dır tokatın arşını!