Affan Dede'ye Para Saymak......

'' Affan  Dedeye  para saydım,

   Sattı  bana  çocukluğumu,  

  Artık  ne yaşım var,ne adım,    Bilmiyorum kim  olduğumu,

   Hiçbirşey  sorulmasın benden,  

  Haberim yok olup bitende.''    

 diye  devam  eden bir    Cahit  Sıtkı TARANCI şiiriydi. ,

 Oyaşlarda çok  fazla anlam yükleyemediğimi,   Hatta kocaman bir adamın zıpzıplarından,uçurtmalarından   bahsedişini garipsediğimi anımsıyorum.

  Çünkü çocuktum; bebeklerim vardı,  

    Mısraların derin anlamını bilemezdim.  

Ama benim  jenerasyonum bu şiiri ezbere bilirdi....

  Ne  garipti  yaşam;   Yıllarca   daha  '''birşey  olmak'' için  uğraş verdik,   Daha  donanımlı olmak için, yıllarımızı harcadık hesapsızca,   Hedefimiz sadece   mutlu olmaktı.

  Daha' larımız  arttığında daha da mutlu olacaktık,

  Sahi ; öyle mi söylemişlerdi bize,  

Biz  bunu   nereden  çıkarmıştık ki   Şimdi her  birimiz  dolu  doluyuz.

  Donanımlı, ayakları  yere  basan, bilgili ama  az gülümseyen,   Planlı ,programlı, detaycı; ama yaşama  yetişemeyen,   Artık her birimiz  basit, sakin bir yaşamı özlüyor,hayatımızı detaysız   geçirebilmenin hesaplarını yapıyoruz.

  Tekrar  11  yaşımızın sorumluluklarını kabul etmeye  dünden razıyız.

  Yağmurda çamurların gözüne gözüne basmanın zevkini  yeniden yaşamak,   Rengarenk misketlerimizi, nazlı  nazlı bulutlarda  dolaşan uçurtmamızı anımsamak   istiyoruz.   Çikolatanın paradan çok daha önemli olduğunu düşünmenin,ağaçlara tırmanacak    kadar güçlü olduğuna inanmanın,   Kardan adama havuç burun takarken hesapsız kahkahalar atmanın dayanılmaz cazibesi   çekiyor bizi,   Aşkın varlığını bilmek,gülümsemek, başıboş dolaşmak,tatlı bir söz,yalan söylemeyi bilememek,   En içten arkadaşlıklar;  yani  çocukluk.......

Kredi kartlarımız,arabamızın anahtarları, ajandamız, toplantılarımız,sorumluluklarımız,   İşler, güçler,alacaklar, verecekler......

 Siz olsanız  Affan  Dede'ye  para saymazmıydınız?

  Satın almazmıydınız  çocukluğunuzu.....  

Sahi;  hangimizin o kadar  parası vardır  acaba????.