Ağaçların Sohbeti!

" Bu da olur mu?" diyebilir. Okuduğum bir yazıda: ağaçların çevrelerinde bir ağaç kesilirken acı çektiğini ve ses çıkardığını belirtiyordu. Hatta uzak ülkeleedeki ağaçların bile bu acıyı hissettiğini belirtiyordu. Ağaçların çıkardığı sesin frekansları kaydeden cihazlar, sesleri büyüterek insanların duyabileceği hale getiriyorlar. Böyle bir sesi bir paylaşımda dinledim ve çok etkileyici bir müzik tınısıydı.

Yazın çıkan orman yangınlarında ve maden çıkarmak için yapılan ağaç kesimleri sırasında ülkemizde ve dünyadaki ağaçların çıkardığı acı feryadı, ağaç ve orman sevgisini hissedenler duyabilir. Vatan sevgisi olmayan, sadece kazancını düşünen insanlar ise bu sesi duyamaz.
*
Ormanda bulunan çeşitli ağaçlar, insanlar gibi birbirleriyle sohbet ederler! Bu ağaçların biri 'Meşe ağacı', öbürü 'Çınar ağacı', bir diğeri ise 'Ladin ağacı'dır.
Meşe, " Ben çok sağlam bir ağacım; marangozların elinde çok güzel mobilyalar olur, evleri süsler ve insanlara mutluluk veririm" der.
Ladin, "Benim kerestem hafif ve işlemesi kolay olduğu için ustaların elinde çok güzel mobilyalara dönüşür ve evlilerin mutluluğuna mutluluk katarım" der.
Çınar ağacı, " Ben uzun ömürlü bir ağacım, çok geniş kollarımla yazın insanları serin gölgemle ferahlatırım" der.
Sonra, sohbet devam eder. Ladin, " Benim liflerim uzun olduğu için kağıt yapılır; öğrenciler için defter, ders kitabı, okumasını sevenler için romanlar ve öykü kitapları olurum" der.
Meşe, " Benim odunum, yoksul insanların sobasında yanarak onların içini ısıtır, yemeğinin pişmesini sağlar. Ayrıca meyvelerim(meşe palamudu) çocukların kestanesidir, sincapların yemeğidir" der.
Çınar, "Dallarımda kuşlar, mutluluk şarkıları söylerler; gövdeme yaslanan yorgun köylüler dinlenir; çocuklar, dallarımda kurulan salıncaklarda sallanırlar; onlarla birlikte ben de mutlu olurum" der.
Ladin, " Kötü niyetli birisi benim adımı kullanarak iyi insanlara iftira atmış, çok üzüldüm" der.
Meşe ve Çınar, ikisi birden " bizim adımız da kullanılarak insanlara iftira atılmış "derler. Ağaçların hepsi birden,
"İnsanlar hem bizden yararlanır hem de birbirine kızınca, 'odun', 'kütük', 'kereste' diyerek bize hakaret ederler, başkalarına iftira atmak için bizim adımızı kullanırlar" diyerek söylendiler.

Ormanda maden ruhsatı alan kişinin getirdiği dozerin sesiyle, korkunun soğuk rüzgarları eser ve ağaçların sohbetinin yerini korkulu bekleyiş alır. Ağaçların motorlu testereyle kesilmesi sırasında ormandaki ağaçların çığlığını kuşlar, hayvanlar, çocuklar ve doğa dostu insanlar duydu. Ama paranın sesini duyanlar bu çığlığı duymadı, maalesef.

Doğa ve ormanlar, içindeki tüm canlılara aittir; bir kişiye değil.

Bir Kızılderili Atasözü şöyledir:
" Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde; beyaz adam, paranın yenmediğini anlayacak."