Şimdi Türkü Söylemeli...

anlatır.

Hem de  içinden geldiği gibi....

Özlemi,

Sevdayı,

Ayrılığı...

Gidip de  dönmeyeni,

Dönüp de  bulamayanı...

Türküler içtendir, sıcacık  sarıp  sarmalar.

Dosttur,

Sevgilidir,

Bizdendir  fazlasıyla; bizi anlatır.

Memleket gibidir; toprak  kokar, kekik kokar.

Bazen   komiktir; ''SÖĞÜT  DALINDA  YUVA YAPAN

MANDA'' güldürür.

''LAMBADA TİTREYEN  ALEV''in  üşümesi  ise düşündürür.

Törelerin  acımasızlığı  düşer  bazen tınılara.

Hesapsız  gitmelerin acısı takılır nakaratlara...

''SEN  GELMEZ  OLDUN'' da  sitem  vardır, inceden inceden.

''TATLI   DİLLİM GÜLER  YÜZLÜM'' de  ise  birden tomurcuklar açar.

Türküler  ağıttır  bazen; ölmelere  yatılır.

Sazın  tellerine  vurulduğunda; yılkı  atları  koşar uçsuz bucaksız

ovalarda,

Ayçiçekleri  güne  döner,

Ardından  ruhumuz rüzgara  karışır....

Bazen  öyle  asidir ki  türküler; ''EŞKİYA  DÜNYAYA HÜKÜMDAR

OLMAZ''  diye  baş kaldırır.

Umuttur  türküler; çaresizliğe  direnir.

Yoldur,

Çözümdür....

Aşktır türküler;  hesapsız, tutkulu,

İnce  belli,  kalem  kaşlı, kiraz  dudaklı sevgiliye  yakılır.

Şimdi  türkü  söylemeli...

Canınız  yandığında, içiniz  daraldığında,

Aşk  ayağınızı  yerden kestiğinde,

Özlediğinizde,  beklediğinizde,

Düşünüp de   söyleyemediğiniz de, hissedip de

anlatamadığınız da ; bir  türkü  tutturun  hafiften.

İçinizden  nasıl  geliyor,  dudaklarınızdan  nasıl  dökülüyorsa

öyle:..

Aklınızdan  geçenleri herkes  duysun  diye.....