Eğitim ailede başlıyor dostlar…

Sağlıklı, özgüveni yüksek, sosyal ve disiplinli nesiller yetiştirmek için çocukları küçük yaşta sporayönlendirmek, onları şimdiden geleceğe hazırlamak için atılacak en önemli adımdır. Bilim adamlarına göre spor yapan çocuklar, yapmayan çocuklara oranla sosyal hayatta ve okul hayatında  çok daha başarılı oluyorlar.

 Procter&Gamble firması tarafından ülkemizde yapılan Türkiye Spor Haritası araştırma sonuçlarına göre her 100 çocuktan sadece iki’si (%2)   spor yapıyor. Profesyonel spor yapan çocukların oranı ise maalesef %1.  Yine aynı araştırmanın sonuçlarına göre çocuklar günün  iki  saatini bilgisayar başında geçiriyor ve spor yapma oranları maalesef  tatil dönemlerinde de artmıyor. Bu sonuçlar ülkemizdeki tüm   anne babaların aynaya bakmasına sebep olmalı bence…Neden mi ?

Anne- babanın  tutumları çocuklar için rol model niteliğindedir çünkü.Ayrıca unutmamalı ki,” eğitim ailede başlar.”

Albert Bandura’nın yapmış olduğu çalışmalara göre:  kız çocuklar en çok annelerini, erkek çocuklar ise en çok babalarını model almaktadır. Çocukların kişiliklerini bir hamura benzetecek olursak bu hamurun ilk ve en önemli şekillendiricileri anne ve babalarıdır. Anne ve baba çocuğa ne kadar iyi örnek ve model olursa çocuk da ona göre şekil alacaktır. Anne ve babanın sadece çocuklarına karşı değil, birbirine karşı olan davranışları da çocuğun dış dünya ile kuracağı ilişki için rol model olmaktadır. Örneğin;  anne ve babasını tartışırken gören veya duyan bir çocuk aynı davranışı okulda veya herhangi bir ortamda sergileyebilir. Çünkü bu ona göre anne ve babasının da yaptığı doğal bir davranış modelidir. Anne ve babanın yaptığı herşey doğrudur …Sonrasında ise; anne ve babalar tartışmalarını  bir süre sonra unutsa da çocuklar o kadar da  kolay unutamayacaklardır.  Çocuk gördüğü bu modeli taklit ederek ve bu davranışları özümseyerek kişiliğini yavaş yavaş oluşturmaya başlar.

Anne ve babaların çocuklarından bekledikleri davranış modellerini kendilerinin de uyguluyor olması gerekir.  Spor yapmaya teşvik  ederken , ders çalışması için,kitap okuması için çocuğu ikaz ederken;  kitap okumayan, tv izleyen, bilgisayarla vakit harcamayı tercih eden  bir aile örneği çizmek çok büyük bir yıkım aslında çocuk için...

Lütfen;  düşünün:  Anne –baba,  çocuğunu  kitap okuması için uyarıyor, kendisi çocuğunun yanında bir kez bile kitap okuma örneği sergileyememiş oysa…Yada çocuğunu spor okullarına gönderiyor ama sporla hiçbir alakası olmayan bir ebeveyn… Bu durum çocuk için nasıl bir izlenim uyandırıyor hadi  üçüncü  bir gözle, daha doğrusu çocuğun gözüyle bakalım : Çocuklar mecburen kitap okur. Sıkıcı bir şey olmasa annem babam da kitap okurdu.Ama onlar hiç kitap okumazlar, çünkü büyük onlar. Ben de büyüyünce kitap okumak zorunda kalmayacağım, Spor yapmak da çocukların görevidir,  yoksa annem babam da yapardı, ama onlar  spor yapmıyor, sadece beni zorluyorlar. Ben de  bir an önce büyümek istiyorum…

“Sevgi ve Sporla Kalın”